„Augnheilsa barna á landsbyggðinni í Kína er ekki eins góð og margir halda,“ sagði leiðtogi nafngreinds alþjóðlegs linsufyrirtækis.
Sérfræðingar hafa greint frá því að margar ástæður geti verið fyrir þessu, þar á meðal sterkt sólarljós, útfjólubláir geislar, ófullnægjandi lýsing innandyra og skortur á fræðslu um augnheilsu.
Tíminn sem börn í dreifbýli og fjallasvæðum eyða í farsímum sínum er ekki minni en hjá jafnöldrum þeirra í borgum. Munurinn er hins vegar sá að sjónvandamál margra barna í dreifbýli er ekki hægt að greina og greina tímanlega vegna ófullnægjandi augnskimunar og greiningar, sem og skorts á aðgengi að gleraugum.
Erfiðleikar á landsbyggðinni
Í sumum dreifbýlissvæðum er gleraugu enn neitað. Sumir foreldrar telja að börnin þeirra séu ekki hæfileikarík í námi og séu dæmd til að verða landbúnaðarverkamenn. Þeir hafa tilhneigingu til að trúa því að fólk án gleraugna virðist vera hæft verkafólk.
Aðrir foreldrar gætu sagt börnum sínum að bíða og ákveða hvort þau þurfi gleraugu ef nærsýnin versnar eða eftir að þau byrja í grunnskóla.
Margir foreldrar á landsbyggðinni eru ekki meðvitaðir um að sjónskerðing veldur börnum alvarlegum vandamálum ef ekki eru gripið til aðgerða til að leiðrétta hana.
Rannsóknir hafa sýnt að bætt sjón hefur meiri áhrif á nám barna en tekjur fjölskyldu og menntunarstig foreldra. Hins vegar eru margir fullorðnir enn undir þeirri misskilningi að eftir að börn nota gleraugu muni nærsýni þeirra versna hraðar.
Þar að auki eru mörg börn í umsjá afa og ömmu sinna, sem hafa minni vitneskju um augnheilsu. Venjulega hafa afar og ömmur ekki stjórn á þeim tíma sem börn eyða í stafrænar vörur. Fjárhagserfiðleikar gera það einnig erfiðara fyrir þau að hafa efni á gleraugu.
Byrjar fyrr
Opinber gögn síðustu þriggja ára sýna að meira en helmingur barna í landi okkar eru með nærsýni.
Frá þessu ári hafa menntamálaráðuneytið og aðrar stofnanir gefið út vinnuáætlun sem felur í sér átta aðgerðir til að fyrirbyggja og stjórna nærsýni meðal barna fyrir næstu fimm árin.
Aðgerðirnar munu fela í sér að létta námsbyrði nemenda, auka tíma sem varið er í útivist, forðast óhóflega notkun stafrænna tækja og ná fram fullri sjónvöktun.
